كل حلمها دبلتين

مرسلة من صديق نورت احمد صلاح محمود

كان زمان كلام الحب زى المطر
كان الواحد بيكتب قصايد مالها عدد
دى حب ….ودى غرام
ودى همس …. ودى كلام فى كلام
وكانت حلوة وماشية الايام
كان الواحد ماشى صدره مفتوح
بيضحك من قلبه وفرحان
عمره ما يعاتب حد
ولا فاكر انه شال من حد
ولا بات ليلة زعلان
كان واخد الدنيا هزار فى هزار
ويشوفها ماشية ازاى
يعاكسها ويمشى ضد التيار
والليل عنده احلى ما فيها
والعصر احلى ما ف النهار
كنت بستنى حبيبتى بالساعتين
ونمشى مطرح ما تودينا قلوبنا
عمرنا ما سألنا رايحين فين
ولو يوم قالت اسفة
لهجرك ياواد مضطرة
اقول ولا يهمك
بكرة انسى
واحب تانى تالت يوم
من غير زعل ولا لوم
اما دلوقتى يا قلبى
بقيت م الحزن معبى
وجواك يا ما هموم
بتقول بحبك بالعافية
بشفايف حزينة وخايفة
مع ان الحب زى ما هو
بس انت اللى اتغيرت
فاتت سنين وكبرت
والايام قلبت جد
وعرفت انها مش بتهزر
وان زى ما فيها صدق
فيها كتير كدب
بس حبيبتك ذنبها ايه
تزعل منها وتشيل ليه
دى زيك اغلب م الغلب
بتحلم زيك تبقى معاك
وعارفة ظروفك وعذراك
ورغم ده كله
جوا العين شيلاك
وبتحلم زيك بالقليل
لا طالبة قصر ولا سكن ع النيل
عاوزة بس دبلتين
و قلب دايب حنين
وان شا الله تقضوها برغيفين

شعر احمد صلاح محمود